Ik ben dat jaar op een andere manier gegaan dan ooit te voren n.l. met mijn motor: Mijn Honda Rebel CMX 450 c.
Na een heel vervelende periode en een lange opname in het ziekenhuis waar bij mij de ziekte van Crohn geconstateerd werd, had ik tijdens mijn opname een overvloed aan tijd en als je er niet goed aan toe bent gaat je natuurlijk van alles door je hoofd. Zo dwaalde ik telkens af naar Griekenland en had ik het voornemen om: WANNEER IK HIER WEER GEZOND UIT ZOU KOMEN, Ik het rijbewijs zou gaan halen en een motor zou kopen om daarmee naar Griekenland te reizen.
Zo gedacht en zo gedaan. Nadat ik weer opgeknapt was, mijn rijbewijs gehaald een motor gekocht en zonder ook maar enige rijervaring met mijn leren jas van het waterloo-plein en in spijkerbroek aan deze tocht begonnen.

10. Juni.

Om 7 uur in de ochtend vertrokken vanuit Landgraaf, om 3uur s'middags in Bazel aan gekomen. Het is ongeveer 600 km tot aan de Zwitserse grens.
Gelukkig het saaiste stuk door Duitsland zit erop. Door Zwitserland getoerd tot in Bellinzona, waar ik besloten had de nacht door te brengen naast mijn motor in mijn heerlijke slaapzak.
De nacht was in tegenstelling tot de temperaturen thuis erg koud maar ik zat dan ook in de Tessiner Alpen tussen het Lago di Maggiore en Lago Lugano.
Mijn slaapplaats was bij een groot wegrestaurant waar ik iets gegeten had.Vlak voor ik Zwitserland binnengereden was had ik in het Duitse plaatsje Riegel nog een Pizza gegeten en een cheque uitgeschreven.
Op een andere parkeerplaats heeft een Duitser met Goldwing nog een foto van mij gemaakt met op de achtergrond een paar Ferraris.

11 juni:

Vanmorgen om kwart over vijf begonnen met rijden. Bij Chiasso de grens over gestoken naar Italië en naar Milaan toe. Milaan links laten liggen. Ik ben al behoorlijk doorweekt aan het worden want zoveel regen heb ik in Nederland in een heel jaar nog niet gezien. Ik heb zelfs een tijd naast een vrachtauto gereden om me maar een beetje aan zijn uitlaatpijp te kunnen warmen.

Via Milaan in Pisa aangekomen.
De scheve toren (El Torro) zag je al van verre dus ik hoefde er alleen maar naar toe te rijden. Hij is echt scheef.Dus ff een kiekje maken.

Waarom staat de toren scheef?

Uit diverse onderzoeken is gebleken dat de toren is gaan zakken vanwege zijn zwakke ondergrond. Het bouwwerk werd geplaatst op moerassige ondergrond, waarschijnlijk op een voormalige rivierbedding.
Aan een kant van de toren is deze verzakking al meer dan 2 meter. Ieder jaar schuift de toren enkele mm verder uit het lood. Gelukkig heeft men verdere verzakking kunnen stoppen, anders was de toren (volgens huidige gegevens en berekeningen) binnen 200 jaar gewoon omgevallen.
Leuk om te weten
De toren is 58 meter hoog
De toren weegt ongeveer 14.500 ton
De helling is inmiddels ca. 10%
De toren beschikt over 297 traptreden
De renovatie van 2003 kostte maar liefst 28.000.000 gulden.
Volgens berichten van 16 augustus 2007 is de toren in Pisa niet langer de scheefste. De kerktoren van Bad Frankenhausen (Duitsland) is even hoog en staat 4,33 m uit het lood, 6 cm meer dan in Pisa .
Technisch is het mogelijk de toren kaarsrecht te zetten maar dan staan de toeristen raar te kijken als de scheve toren recht blijkt te zijn.

Op 100 meter afstand mijn Motor geparkeerd die binnen een minuut omringd was door allerlei voetbalfanachtige zakkenrollers. Nadat ik een paar foto's genomen had van dat prachtige gebouw, moest ik ook nog even op de motor van een Nederlands echtpaar passen omdat zij bang waren dat ze te voet naar huis moesten als ze klaar waren met het maken van hun videoreportage.
In Pisa nog even een paar kaartjes geschreven en op de post gedaan. En daar heb je dan wolken!
Het mooie zonnige dagje was meteen ten einde en nadat ik geld had gewisseld in een superbeveiligde bank (ik moest wel 4 deuren door voordat ik gescheiden van andere bezoekers mijn verrichtingen kon doen) ben ik maar begonnen aan een rit door een zee van water.
Onderweg was ik zo kletsnat dat mijn plan om Rome te bezoeken letterlijk en figuurlijk in het water was gevallen. Met dit weer kon zelfs Rome niet mooi zijn! ( in 2007 en 2008 heb ik Rome wel bezocht en kan alleen maar zeggen dit is een prachtstad). Daarbij komt dat Italië peperduur is en nadat ik een stop gemaakt had in een klein bergdorpje "ala pepone" met een schitterend dorpspleintje en een prachtige klok met grote barst erin had ik onder het genot van twee heerlijke minipizza's uit het met voetbalposters van de plaatselijke favorieten volgeplakte ristorante/bar besloten om in Ancona de boot te nemen naar mijn zo geliefde Hellas.

Ik heb nog even 300.000 lire uitgeschreven en ben eigenlijk een beetje te hard gaan rijden om de nachtboot in Ancona nog te kunnen bereiken.
Het is op de weg spiegelglad en je ziet geen hand voor ogen van de regen. Een half uur voor dat de boot naar Corfu vertrekt in de haven aangekomen.

Men probeerde me zo snel mogelijk aan boord te loodsen, maar van dat gestreste gedoe moest ik niet veel hebben. In de inscheepkantoren kreeg ik te horen dat er,1 uur later nog een schip vertrok. Nadat ik 122.000 lire betaald had (enkeltje) ging ik aan boord. Daar kon ik me lekker warm douchen en schone kleren aan trekken heerlijk! Eindelijk warm en een gewone toerist aan boord.

Vrijdag 12 juni.

Vandaag is de voetbalwedstrijd Nederland-Schotland in de W.K poule.

Lekker geslapen op de boot, voetbal gekeken, gegeten en de motor gepoetst en gecontroleerd op het benedendek.
Bij aankomst op Corfu vrij lang bezig geweest om een kamer te vinden, het was al aardedonker en omdat ik in de stad eerst wat gegeten en gedronken had was het moeilijk om iemand in de aangrenzende dorpjes te vinden die mij aan een kamer kon helpen. Het leek of iedereen al sliep. Van alle ellende maar een hotel genomen in Corfu stad. Dat zou meteen mijn duurste kamer worden(6000 drachme).
S`morgens na een toch nogal frisse nacht ,dekens gevraagd omdat ik nog ijskoud was van het Italiaans ritje.

Zaterdag 13juni.

De hele dag rustig over het eiland gereden om de boel eens te verkennen en te zien waar ik was en om te zien of mijn vooroordeel dat ik van Corfu had wel klopte. Tot in de kleinste gehuchten geweest over spekgladde wegen omdat op dat moment de olijven geoogst werden.(3 keer per jaar). Prachtige foto's gemaakt in dorpjes die eigenlijk alleen bevolkt werden door inteeltfiguren, iedereen leek dezelfde neus en dezelfde oren te hebben.

Liapades was onder andere een fijn dorpje. Een kamer genomen in BENITSES een dorpje vlak onder Corfustad. Een hele nette kamer met keukentje en aparte badkamer, zelfs een wasplaats in de tuin voor mijn Rebbel. Als ik opstond en eventjes een shagje ging roken in de tuin onder de vijgenboom dan had de huisbaas zijn vrouw al de opdracht om koffie te serveren gegeven.
De huisbaas sprak heel weinig Engels maar met mijn verworven Griekse kennis van Teleac kon ik toch aardig met hem communiceren. Volgens zijn eigen zeggen logeerde Johan Cruijff wel vaker in zijn huis, en ik liet hem blijken dat ik dat ook serieus nam. Zijn kamer kostte maar 5000 voor 2 nachten dus dat zou Johan ook wel hebben kunnen betalen. Het eiland op zich was erg groen in tegenstelling tot wat ik van Griekenland gewend was.
Met vele plaatsen waar de toeristen wel erg dominant aanwezig waren. Zonde van die heerlijke stekjes.
Gelukkig was ik met de motor en kon dus wel genieten van heerlijke plekjes.
Paleokastritsia was echt een voorbeeld van toerismemierenhoopcultuur, op zich schitterend maar door al het volk geen zak aan. En al dat volk bleef daar dan ook een of twee weken hangen, terwijl maar 5 kilometer verderop een identiek plaatsje was maar dan onbedorven.
Thuis lekker warm onder de douche en daarna in CHRISSIDA PERAMA naar het voetballen gekeken met twee Albanese vluchtelingen. De was nog gedaan en gaan informeren voor de boot naar PATRA. Ik ben klaar voor de oversteek naar het vaste land, motor gepoetst, tassen gepakt en nu nog even lekker slapen.

Maandag 15juni.

Corfu stad
Vanmorgen na een kopje koffie de motor gepakt en naar Corfustad gereden waar ik vanavond om 23.00 uur de boot krijg naar Patras.(drachme 5600). Ik heb de hele dag last van mijn kont gehad, maar ja ik heb ook de nodige kilometertjes er op zitten. Het voordeel van de motor is vooral het feit dat je snel van de ene naar de andere kant van een eiland kunt komen, en dat kwam goed uit omdat het aan de oostkant erg bewolkt was. Dus na een ritje van een paar minuten zat ik de hele dag in de zon.

Dan de boot op!
Het was koud en dat was de eerste keer dat ik dat ik slecht geslapen had aan boord. Via Lefkas en KEFFALONIA in PATRAS aangekomen.
Na een kopje koffie in Patras (wat een echt een stinkstad is) ben ik richting Athene gereden via een heel lekker stuk autoweg, die aan weerszijden bekleed is met bloemen en planten. Ik kreeg van de Politie, die langs de weg stond het gebaar dat ik toch misschien betere mijn helm kon opzetten, wat niet verplicht is. Ik heb hieraan maar gevolg gegeven, ondanks dat dit geen pretje is met die warmte. En het werd warmer en warmer hoe zuidelijker ik kwam. Een tussenstop gemaakt aan het kanaal van Korinthie en eens lekker over de reling van de brug gehangen. Imposant!

Nog enkele kilometers en ik ben in ATHENE. ik zie al van ver de ACROPOLIS en de LYKABETTOS liggen.

Eerst even een bezoekje brengen aan Glifada, waar het gezellig en rustig is, ten minste als je er geen hekel aan hebt dat er om de 2 minuten een vliegtuig over je hoofd raast op een hoogte van enkele meters, dat plaatsje ken ik maar al te goed omdat ik hier mijn eerste Griekenland vakantie op de Camping gelegen heb en ik me natuurlijk doodschrok toen het eerste vliegtuig over mijn tent vloog. Nadat ik van de schrik bekomen was heb ik een half uur liggen
lachen met een vriendin, waar ik toen samen mee op vakantie was. Enkele jaren later heb ik hier een hotelkamertje gehad dat een vriend uitgezocht had, letwel: precies in het verlengde van de landing en startbaan van Athene airport! Ik had die nacht geprobeerd ongeschonden door te komen door mijn walkman op te zetten met muziek zodat ik het lawaai niet hoorde. Mislukt en de dag erna maar snel weggegaan ondanks dat hij voor 3 nachten betaald had.
Nu weer verder met mijn tocht.
In Glifada zijn alle banken gesloten er is weer eens een staking.

Verdomme, en mijn beurs is bijna leeg. Gelukkig krijg ik van iemand te horen dat er een bank is op de luchthaven die wel geopend is.

Op de luchthaven 35000 drs gewisseld. In de haven was er dus ook een staking omdat de Griekse reders zich verzetten tegen de komst van andere Europese rederijen die hun wel eens hun boterham zouden kunnen afpakken. Volgens de informatie van de Ticketoffices zou er echt geen boot gaan en dat waarschijnlijk de hele week niet.
Via een oud kereltje dat in de haven rustig zat te kijken hoe ik mijn motortassen aan het uit- en inpakken was hoorde ik dat er een boot n.l. de FESTOS

in de loop van de dag zou aankomen die wel naar een van de eilanden zou varen. Dus de hele dag naar het water turen om te kijken of de boot al kwam. Het was dan ook een enorme opluchting toen de boot uit de haven van PIREAS vertrok, onder luid protest van de andere schippers omdat men niet solidair was.
Aan boord eerst een flinke portie spaghetti naar binnen gewerkt en toen was ik ook echt blij dat ik in mijn slaapzak kon kruipen.

17juni.

Vanmorgen in Iraklion aangekomen en na wikken en wegen besloten om naar Rethimnon te gaan voor 2 of 3 dagen.

23juni.

Vanmorgen vertrokken om via de zuidkust richting oosten te rijden. Het was vandaag verschrikkelijk heet vooral in het zuiden aan de Libische zee waar geen zuchtje wind staat. Ik zat tegen alle regels van de motorrijder in, alleen in mijn korte broek op de motor en enkel een T-shirtje aan, met op de achtergrond via mijn walkman Chris Isaak toen er plotseling geen weg meer voor mij te zien was.
Ik probeerde nog te remmen maar het was al te laat en ik begon te schuiven, kwam iets te stevig aan mijn achterrem en ja hoor daar ging ik met een snelheid van rond de 80km per uur tegen de vlakte. Wonder boven wonder was er niets maar dan ook niets gebeurd. Alleen een sierbout van de trapper was beschadigd maar gelukkig had ik zelf niets.
Och, wat heb ik daarna rustig gereden want de schrik zat er echt in. De plaats waar het gebeurde vergeet ik ook nooit meer dat was loures (Lijkt een beetje op Lourdes ).
Na de hele dag getuffeld te hebben ben ik via de LASSITTI hoogvlakte in Elounda aangekomen.

Eerst nog even koffie in Agios Nicolaos gedronken. Kamer genomen direct in het centrum van Elounda, vroeg naar bed want ik was behoorlijk moe, en dat bleek wel want de dag er na was ik pas om 10 uur wakker en dat is dan wel echt uitzonderlijk voor Ton.
Tot 2 uur naar het strand geweest waar ik eens lekker geluierd heb en de zon zijn gang laten gaan.
Elounda is bekend geworden doordat daar de film "Who pays the Ferryman" is opgenomen. Dus het stikt daar dus van de Engelsen. Deze film was in de jaren 70 in Nederland ook een kaskraker.

S' middags naar het terras om een hapje te eten en wie kom ik daar tegen een stelletje dat tegenover mij in Landgraaf woont. Zo zie hoe klein de wereld is. Gezellig mee gekletst samen koffie gedronken en een pizza gegeten.

25 juni.

Vanmorgen om 8 uur vertrokken uit Elounda. Op advies van een Duits stel dat ik op een kruispunt tegenkwam naar MOHOS gereden want daar was een "sagenhaft terrasse mit einen sagenhaften kaffee".
Een normaal plaatsje dus met een normale koffie.
Verder gereden via Iraklion naar AGIA PELAGIA. Daar kwam ik nog een stel uit Heerlen tegen waarmee ik heel gezellig heb gekletst en dat was wederzijds want als geste voor de gezellige middag boden zei mij nog een etentje aan ook. Tijdens het eten zagen wij nog dat hoog in de bergen het bos in brand stond.
Agia Pelagia heeft voor mij een heel bijzondere betekenis want hier zal ik 10 jaar later mijn huidig Partner Ria ontmoeten die daar op vakantie was met haar zus Joke.

Om 9 uur richting haven van Iraklion gereden om daar de boot naar Paros te nemen ik zou daar om half 11 aankomen en kwam dus ook met precies 6 uur vertraging aan.

26 juni.

PAROS

Vanmorgen de vlindervallei bezocht op Paros en naar NAOUSSA geweest, een van de meest schitterende plaatsjes van paros. Het is op dit moment 42 graden!! In de vlindervallei geen vlinder te zien en daarbuiten stikte het ervan.
Ook de muggen gaan mij irriteren ik zit dan ook hartstikke vol met bulten en mijn enkels zijn gezwollen.
In de haven lekker gegeten want straks krijg ik de boot naar mijn favoriete eiland en thuishaven NAXOS.

27juni.
Vanmorgen in Naxos aangekomen met de Agia Gallini, Drs 2000.

De hele dag met de motor over het eiland getourd tot 5 uur.
O.a. in Appollon geweest waar ik nog gesproken heb met Hollanders die met hun Honda Shadow onderweg waren. Onderweg nog gestopt om te eten langs de weg. Ik voelde me aangetrokken door een werkelijk schitterend terrasje waarvan ik het idee had dat het er wel lekker eten zou zijn. Helaas het was nu dan ook de tweede keer dat ik me vergistte want het was dezelfde oude vrouw met dezelfde rotzooi als een paar jaar geleden, een grote pan vol met allerlei kip, konijn of kraaiachtigen onderdelen die, als je al zag meteen aan de honden wilde voeren. Ben nog even gaan kijken naar het onvoltooide beeld dat ergens in de struiken ligt.
Ik heb op dezelfde route enkele jaren geleden met een gehuurde bromfiets nog een lekke band hadden gekregen en de nodige kilometers hebben moeten lopen.
Ik was doodop toen ik weer in Naxoscentrum aan kwam, want de weg in het noorden van het eiland is echt een crime, vol met gaten en brokstukken. Ik heb nog lekker gegeten bij het ventje met de manke poot en het toilet dat ergens boven is waar het altijd zo snikheet is. Daarna ben ik lekker naar mijn kamer (in de buurt van de wasserette). En na een douche lekker onder de lakens gegaan.

28 Juni.

Vandaag de zuidkant van het eiland gedaan, vooral de afgelegen strandjes(moeilijk te bereiken). en de kleine dorpjes, Ik heb dan ook nog een heerlijke yoghurt gegeten, krantje gelezen en de kaart doorgenomen voor het vaste land.

29 juni.

Vanmorgen eerst loodvrije benzine getankt (op het nippertje, want de benzinewagen was al 2 dagen niet geweest, maar die vent had nog een paar liter voor me).
In de haven breakfast nr.4 BAH. Daarna naar het strand waar een lelijke wind stond. Gepraat met de Griek die een terras heeft aan het strand, hij is getrouwd geweest met een Amsterdamse en was erg onder de indruk van mijn motor, zelf had hij een cross-bike die als blikvanger op het terras stond.
Hij was eigenlijk een grote fantast maar ja toch als je daar zo zit is het ook wel eens leuk om over allerlei geouwehoer te zwammen.
Hij nam voor mij op het terras enkele cassettebandjes met Griekse muziek op. De Griekse gasten die op een gegeven moment kwamen vragen of hij iets anders van muziek wilde draaien, kregen meteen een uitbrander en de opmerking te horen : D'ont you hear that I'm taping ?
Na dus een heel verhaal over zijn motorolieadviezen te hebben aangehoord en de tapes in ontvangst te hebben genomen ben ik terug naar het haventje gegaan. Ik had ook behoorlijke hoofdpijn van de wind en de zon.
Vandaag was de laatste dag op de eilanden want vanavond krijg om tien uur de boot naar Pireus

30 juni.

Op de boot naar Athene jongen uit Argentinië getroffen, hij reisde door heel Griekenland en verdiende de kost door het zelf maken van prachtige houten kompasjes te maken.
Op de boot heb ik hoofdzakelijk gerust en geslapen omdat ik weet dat er nog een hele ruk op mij te wachten staat.
Ik ben meteen in Pireus vertrokken naar de KALAMBAKA kloosters.

Hier wilde ik altijd wel eens naar toe en nadat een Duitse motorrijder me foto's had laten zien en vertelde dat het echt de moeite waard was om hiervoor een paar honderd kilometer voor om te rijden heb ik besloten om het dit jaar maar te doen.
Echt de moeite waard, wat is dat schitterend al die metershoge zuilen regelrecht de lucht in en daarbovenop die prachtige kloosters. Tussen de zuilen door vlogen of beter gezegd zweefden roofvogels, en ik cirkelde tussen die zuilen door met mijn machine. Dit is nu echt motorvakantie ik voel me de koning te rijk. Ik weet dat als ik dit aan iemand vertel dat ik dat nooit kan overbrengen hoe mooi het is ook niet met foto's erbij, want dit is niet te filmen.
Het enige nadeel was dat het die dag regende, ja je leest het goed het regende.
Ook de mensen zijn hier iets stugger en kouder, maar ja we gaan richting noorden richting Joegoslavië, waar het op dit moment spannend is i.v.m. de oorlog.
Nadat ik genoten had van de Kalambaka op weg naar Igoumenitsa.
Hoog door de bergen( sneeuwmeetpunten gezien) echt onherbergzaam gebied je kwam geen mens tegen en alle terrasjes langs de weg waren pover uitgerust en er hing een beetje communistische sfeer, maar ja hier is het voor de bevolking echt iedere dag overleven.
In de bergen was het erg koud ik heb weer met al mijn motorkleding aan moeten rijden, en in een uur tijd toen ik dus via haarspeldbochten aan het afdalen was werd het alsmaar heter en heter met als resultaat dat het in Igoumenitsa weer rond de 38 graden was.

1juli.

In Igoumenitsa. de boot genomen naar CORFU en daar heb ik dus echt een dag lekker uitgerust en de motor voorbereid voor de terugweg. Vanavond krijg ik vanuit hier de boot naar Ancona om 22.30 uur kosten 18500 Drs. De resterende tijd op Corfu gevuld met een complete rondrit over het eiland.
Op de boot gegeten en me lekker verzorgt, Met enkele Duitsers met motoren tot diep in de nacht gekletst.
2juli.

Om 8 uur ontbijtje genomen en wat doe je dan op een dergelijk schip wat rondslenteren en wat eten. Het gaat toch echt wel lang trekken 24 uur op een dergelijk schip met alleen maar zee.
In het vervolg toch maar een boot s'morgens zien te krijgen.
Om 8 uur in ANCONA aangekomen en alleen maar rijden, rijden, rijden.

In Italië prachtige zonnebloemvelden gezien
Maar ik vertrouw hier niemand ( er lopen vaak heel rare figuren rond op de parkings) dus doorrijden maar. In Zwitserland was het erg koud.
In DUITSLAND af en toe een slaapaanval gekregen.(nu is Duitsland so wie so slaapverwekkend). Maar ik begon nu toch wel echt moe te worden en het zonnetje kwam doorzetten.
Op een bank bij een RASTSTAETTE in het zonnetje in slaap gevallen. Zeker een uur geslapen met de sleutel op het contact . Nog ff op de tanden bijten om de laatste 400 km veilig uit te rijden en dan zit mijn eerste motorreis er op. Er zouden er nog meerderen volgen o.a. Griekenland Israel en Jordanië.
Het voordeel van een lange motorreis is dat je er voortdurend aan herinnerd wordt dat je billen hebt en die ook voelt als je er maar lang genoeg op zit....

3 juli. 1992. KEIKAPOT MAAR GEZOND WEER THUIS