Hier de hoogtepunten van Java
28 januari Vandaag vliegen we naar Jakarta.

Vanmorgen om 6 uur de veren uit en ontbeten. De taxibus van ons hotel brengt ons naar de luchthaven.
Onderweg krijgt de chauffeur een telefoontje dat wij nog een flesje water moesten betalen uit het ijskastje van de kamer.
We zijn lekker op tijd op de luchthaven en we zijn ook de enige blanken op de luchthaven.
Wij hebben over het algemeen geen hekel aan luchthavens en nadat we ooit een keer in Bankok op het laatste nippertje konden inchecken zijn we nu altijd ruimschoots op tijd.
Er vertrekken veel vluchten naar diverse bestemmingen en onze AIRASIA is ook de enige maatschappij waar we ooit van gehoord hebben. We krijgen om 09.30 uur de vlucht van af DENPENSAR NGURAH RAI INT en landen in Jakarta op SOEKARNO HATTA INT om 10.10 uur. Op Java is het weer een uur vroeger.
Vanuit de airport taxi (blue Bird) genomen en we werden voor het IBIS hotel afgezet waar we een kamer gereserveerd hebben voor 2 nachten.
Meteen er tussen uit en de taxi genomen ( je kunt hier niets te voet doen i.v.m. de enorme afstanden, chaos en hitte) naar het oude Batavia. Op FATAHILLAH plein is oude centrum van het oude Batavia in de tijd van Nederlanders.
Als eerste een hapje en een drankje in "CAFE BATAVIA" een prachtig koloniaal café uit 1937.
De inrichting van Café Batavia in Kota is sterk beïnvloed door de Nederlandse koloniale periode. In de 300 jaar oude eetzaal kunnen gasten zich te goed doen aan een brunch en in de eigen keuken gemaakt ijs.
Prachtig interieur, mooi gerestaureerd en het is als uit een film .

Café Batavia

Op het plein staan nog Hollandse fietsen in allerlei kleuren die je kunt huren en je zag dan ook veel mensen rondjes draaien op het plein.
Museum van Jakarta ligt ook aan het plein en is in Nederlandse stijl gebouwd, hier hebben zich diverse taferelen afgespeeld zoals executies in het openbaar. We hebben een gids bij ons gehad ( meneer Aldi) die ons op een leuke manier veel informatie gaf. In het gebouw ligt Jan pieterszoon Coen begraven.
Daarna met ALDI naar het Wajang museum gegaan wat ook aan het plein ligt. ALDI zelf is een bekende Wajangpoppenspeler en heeft ook in Nederland opgetreden o.a. in Rotterdam en was erg onder de indruk van voormalig burgemeester Opstelten en Maria van der hoeve onze minister van cultuur. We krijgen een duidelijke uitleg over het spel.
Nadat we een heel stuk gelopen hadden om de oude haven te bereiken door de hitte waren we toch de weg kwijt en hebben we een BAJAJS genomen die ons naar de oude haven reed, natuurlijk met een grote omweg om de prijs te verhogen.
De haven ( SUNDA KELAPA)is de oude haven die alleen gebruikt voor handmatig laden en lossen. Je ziet de KOELIES dan ook schouwen met zakken cement, balken, specerijen etc. De mannen zaten helemaal onder het stof en ze waren ook helemaal wit. Al het kostbare hout zoals Teak en Meranti wordt hier verladen.

SUNDA KELAPA

We hadden een gidsje die redelijk goed Nederlands sprak en hij leidde ons rond met een waterval aan uitleg. Ook hebben we met hem een klein boottochtje gemaakt naar de visserswijk waar je van de ene in de andere verbazing viel. Op eigen gelegenheid waren we deze buurt echt niet ingelopen.
Hoe kan een mens zo leven? Onmenselijk, ze wonen in hutjes van in elkaar geplakte kartonnen dozen, plankjes en stukken blik. Open riolen, stank .Veel problemen met drugs en prostitutie. Er was ook een medische post met een dokter . Er hing een prijslijst met medikatie en behandelingstarieven en een Narcose kostte b.v. 4 euro ( hoe je onder narcose werd gebracht stond er niet bij) Het zag er zo goor uit dat je al een ziekte te pakken had als je binnen stapte. De mensen zijn over-over vriendelijk en lachen je vriendelijk aan. Het is een grote zooi en tussen een bergje afval zie je een enorme dikke dooie rat liggen. Kinderen spelen tussen die troep alsof ze in Disneyland zijn. Ze springen voor je camera en roepen foto foto foto.

Op een bruggetje komen we een zoon met zijn vader tegen. De oude man is stokoud, hij hijgt want krijgt amper lucht en wordt stapvoets naar zijn huisje begeleid. Hier voor moet hij onder een ijzeren balk door kruipen wat bijna niet te doen is. En dan denk je dat zou bij ons ECHT niet mogelijk zijn. Naast en tussen de smerige huizen liggen prachtige gebouwen uit de Nederlandse tijd die helemaal gerestaureerd zijn en compleet leeg liggen. In Nederland zou de bevolking al lang tot bezetting over zijn gegaan. We nemen afscheid van ons gidsje ( manneke was 1.20 hoog) en ook met gemengde gevoelens van wat we weer gezien hadden.
Taxi genomen en dat werd een puzzelrit, na ongeveer een half uur stonden we voor het IBIS hotel maar niet voor Ons IBIS hotel. Er bleken er 5 in de buurt te zijn .Zoeken maar

wat is ons hotel?

Ria voelde zich in eens niet lekker en was goed misselijk. Dit in combinatie met minuten aanschuiven in de file en dan weer scheuren door de stad maakte het er niet vrolijker van. Uiteindelijk ons Ibis gevonden en zijn we naar onze kamer gegaan en er niet meer vanaf gekomen.
29 januari,
Vanmorgen na een heel lange nachtrust opgestaan en heerlijk ontbeten in de tuin van het hotel.
Tijdens het ontbijt kregen we van een garcon van het hotel de telefoon overhandigd. Het was Vincent een Indonesiër die we de dag ervoor in Café Batavia hadden ontmoet en ons een voorstel had gedaan om voor ons een rondreis van 10 dagen te organiseren waarbij alles geregeld was, hotel, vervoer, gids etc. We zouden er over na denken. Maar we hebben besloten er niet op in te gaan ondanks dat het natuurlijk gemakkelijk reizen is want je hoeft nergens meer aan te denken.
Het is niet onze manier van reizen want we willen alles liefst zelf doen en beslissen waar en hoelang we ergens blijven.
Dus vriendelijk bedankt en tot de volgende keer.
Na het ontbijt nog ff op internet en daarna de taxi genomen naar de trotterswijk Jalan Jaksa.
Gezellige buurt ten zuiden van het Merdekaplein. En het Gambir Treinstation waar we eerst ff langs zijn gegaan om onze tickets voor de treinreis van morgen ( Jakarta-Bandung) te bestellen en af te halen. Het gebeurt allemaal via het invullen van een formulier waarbij wij heel aardig geholpen werden door iemand van de security. Kosten voor een ritje (voor 2 personen) van zeker 3 uur, 11 euro incl.: gereserveerde plaatsen in de duurste klasse.

Station Gambir

 

 

 

 

 

 

Wandelend door Jalan Jaksa werden we aangesproken door jonge studentjes die de opdracht hadden om een interview te houden met buitenlanders. Bij ons waren ze aan het juiste adres en het kon niet missen want we vielen meteen op met onze witte koppen.
Na allerlei vragen moesten we weer uitgebreid op de foto, met de groep maar ook wilde iedereen weer dat we appart gefotografeerd werden. Ze vonden het geweldig en bedankten ons honderduit.
In de trotterswijk die wel een stuk kleiner is dan b.v. Bangkok zie je allerlei reisbureautjes en natuurlijk het ene eettentje naast het andere.
De zon begint weer aardig te bakken en we hebben besloten om echt geen meter te ver te lopen dan nodig is temeer omdat een taxirit gemiddeld 1 tot 1,5 euro kost.
We laten ons rijden naar Pasar Baru een winkelstraat waar het stikt van de schoen en kledingzaken, veel Indiërs die hier hun spullen verkopen. Iedereen is weer supervriendelijk en lacht ons toe. Hello Mister everything oké!!! Ook veel gehandicapten met hun trommeltje of een compleet orkest in een houten kistje met daarin een draaiend cassettebandje op hun buik. Mensen zonder voeten die ooit voeten hebben gehad en ook zij die ze nooit hebben gehad. Het is een gekrioel van mensen en kindertjes. We hebben nog iets van de Indonesische warme bakker gegeten en weer veel gedronken want je verdampt hier ter plaatse.
Te voet naar de Jalan Kathedraal gelopen waar op dat moment een bruiloft plaatsvond van 2 oudere mensen. Buiten staan complete lunchpakketten klaar voor de genodigden en grote taarten .
Van hieruit gaan we weer ff bijkomen in ons Hotel.
S'avonds naar de trotterbuurt gegaan met de taxi en hebben we gegeten in een restaurant dat gerund word door jongeren die opgegroeid zijn in een kinderhuis en hier nu een job hebben.
Dit restaurant staat niet in de Trotter, en die er wel in stonden waren maar niks.

 

Vorige

Volgende