30 Januari,
Vanmorgen nemen we de trein naar Bandung. Vertrek om 9.15 UUR. Hij vertrekt precies op tijd. Het is echt luxe zitten in de trein en er worden niet alleen kleine hapjes geserveerd maar je kunt hier ook complete maaltijden krijgen. De reis gaat door een schitterend landschap van rijstvelden en over enge hangbruggen en langs diepe afgronden. Om half 1 zijn we in Bandung en we hebben meteen een hotelletje aan de overkant van het station. Incl. ontbijt met bami en nasi. ( geen broodjes dus).
We gaan door de stad met de taxi om diverse bezienswaardigheden te bekijken en het is heel erg warm. Tijdens een wandeling door de stad zien we aan de overkant een mannetje liggen in een portiek. We schenken er niet zoveel aandacht aan, maar toen we terugliepen kwamen we aan de overkant vlak langs hem gelopen. Wij schrokken ons rot!!! Er ligt een oud mannetje , vuil en onverzorgd tussen allerlei rotzooi te snakken naar adem en het was vel over been. Hij was omringt door duizenden vliegen en zag er echt uit alsof hij elk moment zou sterven.
Hij reageerde niet op ons roepen en wij bleven elkaar ook eigenlijk maar aan kijken zo van : en nu? We willen hem wat te drinken geven maar hebben zelf niets bij ons. We stoppen hem wat geld toe en kijken wat we verder kunnen doen. Er is geen politie of zo te bekennen die we iets kunnen vragen.
Iedereen loopt voorbij en kijk niet eens.
Een vrouw komt op ons af en zegt hij eet niet. Verderop staan mensen voor de apotheek en we lopen er naar toe om te vragen wat er aan de hand is met hem. Volgens de apotheker is het een mannetje dat verslaafd is aan lijm snuiven, en hij en wij er toch niets aan kunnen doen. Meerdere mensen die inmiddels aangeschoven zijn bevestigen dit verhaal. Nog steeds niet echt overtuigd en met nog vele vragen gaan ook wij met heel dubbele gevoelens verder.Het heeft ons de hele dag bezig gehouden en er zullen er nog wel vele meer in portieken liggen in de steden van Indonesië. Zo zie je maar dat niets wend, hebben we zoveel ellende in India en Afrika gezien en dan toch nog ben je weer gechoqueerd.
De armoede zie je vooral als je met de trein een stad nadert want het zijn kilometers krottenwijken van kartonnen en houten barakken met golfplaten of plastic dakjes.

We hebben nog de taxi genomen naar "het Parijs van Bandung", Een chaos van winkeltjes in de Jeansstreet. Lachen dus. Nog ff een shirtje voor onze Beau gekocht en nog even geschuild voor een bui die kwam overwaaien.
Verder werden we in ons hotel aangesproken door iemand die ons tours wilden verkopen en we hebben zijn adres gekregen om s`avonds te overleggen. Hij bleek een beetje wazig te zijn en hanteerde woekerprijzen dus daaaaaaag.
Op het station uiteindelijk bij een bureau wel een dagtrip geboekt die we morgen gaan maken. Heel aardige gast die ons heel rustig en uitgebreid uitleg gaf. Nadat we geboekt hadden bracht de chauffeur ons nog ff langs een ATM en naar een goed restaurant.
Morgen vroeg worden we opgehaald om 8 uur bij ons hotel. We hebben dan ons bami-ontbijt al op.

Domas Krater

31 Januari,
Stipt optijd staat onze chauffeur ODI klaar om met ons een tour te maken. Van te voren zijn we even op het station een broodje gaan eten omdat we geen zin hadden in : Mie , Nasi of gebakken aardappelen om 7 uur in de ochtend.
Het eerste stuk gaat door de geweldige natuur en we gaan steeds hoger en hoger de bergen in. We komen langs heel veel bloemkwekerijen met de prachtigste planten. Het mooie is dat wanneer je gewoon in de berm heggen van planten ziet staan als afscheiding die bij ons in de bloemenwinkel over de toonbank gaan voor 30 euro het stuk.
We rijden langs mooie theeplantages, rijstvelden en Odi wijst ons op allerlei bijzondere planten. We stoppen bij een groot veld met ananassen en een vrouwtje die op het veld staat neemt spontaan een groot mes en begint voor ons zo'n ananas heerlijk aan stukken te snijden. Superlekker zo vers en het sap druipt langs je handen. Wel ff plakken want het is weer dik 30 graden .
Na een flinke klim door de bergen komen we op een plateau dat leid naar de Domas Krater ( KAWA DOMAS).

Domas Krater ( KAWA DOMAS)

 

Op de rand van de krater is het fris en je kunt een dik vest goed gebruiken..Natuurlijk zijn er meteen mensen die je iets willen verkopen en veel gidsen die je willen begeleiden naar de krater. Alles negerend lopen we naar de krater aan onze linker hand die niet actief is maar er prachtig uitziet. Alsof het landschap van een andere wereld is. Ook blinden kunnen hem makkelijk vinden want het stinkt behoorlijk naar rotte eieren door de zwaveldampen.
Na een bakje koffie hebben we besloten een gids te nemen. De gids verteld dat Willem Alexander, Prins Bernhard en onze koningin Juliana ( in een draagstoel) ook deze tocht gemaakt hebben, dus een makkie dachten we. Temeer omdat hij zei dat het een lichte afdaling was en vrij vlak. Dus dat kunnen wij wel aan met onze conditie. We hebben een duidelijke afspraak gemaakt over de prijs en de ( wandeling) kan beginnen. Als we afdalen komen we erachter dat er nog 6 jongens meelopen en die helpen ons samen naar beneden te komen. Het wordt steeds intensiever en je moet uitkijken of je ligt op je gezicht.
Het klupje bij-elkaar lijkt wel een Himalaya expeditie compleet met Sherpas.

Het was ff klimmen, maar zeker de moeite waard

De tocht werd steeds zwaarder en we dachten erover om toch iets meer aan onze conditie te gaan doen, maar dat was nu te laat.
Met hulp zijn we uiteindelijk na 1 ½ uur zweten kwamen we aan bij de borrelende krater en daar kregen we toch wel een kleine kick . Er werden natuurlijk eieren gekookt door de "Sherpas", en je kon met je voeten ff voelen hoe superheet het water was. Het was een heel bijzondere plek om rond te dwalen. Het water borrelt en spuit op diverse plaatsen.

Omhoog kijkend zien we de plek van waaruit we vertrokken zijn en dat is toch we erg hoog. We laten deze speciale ervaring even rustig tot ons doordringen en genieten.
Toen kwamen de "Sherpas ", met hun souvenirs op de proppen die ze ons wilden verkopen tegen woekerprijzen.( 2 besteklepels voor 60 euro raken ze bij de Blokker ook niet kwijt) We hebben niks gekocht maar ze wel allemaal een extraatje gegeven voor hun steun.
Nu nog even naar boven via de licht hellende weg, tenminste dat had men van te voren verteld. Het zou een klim worden van een uur. En toen we in de verte onze auto zagen staan hadden we heel blije gezichten. De gids die nog probeerde zijn tarief te verdrievoudigen hebben we zijn afgesproken gage betaald en ploften we in onze bus.Ook de sherpas probeerden nog een laatste keer een extraatje te krijgen door hun levensverhaal te vertellen, ze hebben 2 moeders en 3 vaders die overleden zijn ,en met hun kleine zusje gaat het ook al niet goed en dan die verschrikkelijke keelpijn nog. Dag jonge en nog veel succes bij de volgende steenrijke toerist uit Belanda.

Domas Krater ( KAWA DOMAS)

We reden verder door de prachtige omgeving , en onderweg zagen we bomen met de zelfde met potjes eronder als de rubberbomen maar dit was om hars af te tappen waar terpentine van gemaakt word.
We maken een stop bij een medicinaal SPA resort waar we eerst lekker eten ( terwijl onze chauffeur een dutje doet) en daarna gaan relaxen in de baden. Heel oud zwembad met scherpe tegeltjes die bij ons niet door de keuring komen.
Het water komt direct uit het vulkanisch gebied en is zeer heet het loopt op van 28 gr tot 42,3 graden. Dus heel voorzichtig beetje bij beetje laten zakken in het water. Na een ijskoude douche zijn we verder gereden naar een heel hoog punt waar we een heel mooi uitzicht hadden over BANDUNG en omgeving.
Na toch wel een dik half uur naar beneden slingeren werden we weer netjes bij ons hotel afgezet waar we toch ff bij moesten komen van de trip.
Nog even naar het station geweest voor tickets voor Yogyakarta , maar het loket was al dicht.
Hebben lekker gegeten bij de Golden Duck en zijn toen plat gegaan want morgen is het weer vroeg op.

Als we bij ons Hotel aankomen en het stikdonker is krijgen we weer een demo van de Engelse vaardigheden van ons hotelpersoneel want met een enorme smile worden we weer begroet met GOODMORNING. Trouwens alle personeel buigt als knipmessen voor ons en zijn supervriendelijk. Of het nu de baas, beveiliging of het kamermeisje is allemaal heel aardig en netjes.
Maar communiceren in het Engels betekend weer handen en voetenwerk. Beetje geduld en je hebt in een half uur voor elkaar dat je de was wilt laten doen.

Vorige

Volgende